Αγαπημένε μας Φίλιππε,
Πόσο σκληρό είναι να σου πούμε το τελευταίο αντίο σήμερα. Πόσο θέλαμε να μην έρθει αυτή η μέρα στη ζωή των δικών σου ανθρώπων που είναι εδώ σήμερα συντετριμμένοι. Πόσο θα ευχόμασταν όλοι μας να είσαι δίπλα μας μυστήριος και γελαστός, ζωηρός και ενεργητικός όπως σε είχαμε συνηθίσει.. Όμως όσο και αν είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε την απουσία σου και να εννοήσουμε την απώλεια και τον πόνο ως κοινοί θνητοί,
Φίλιππε μας, κατά βάθος γνωρίζουμε την προσωρινότητα της παρουσίας στη γη και την προσμονή της Ανάστασης.
Είσαι εδώ μαζί μας και τώρα.
Ήσουν άγγελος επί της γης και έγινες ουράνιος άγγελος που σκέπεις με τις φτερούγες του τη ζωή μας να μεσιτεύεις στον ουρανό , καθήμενος στο Θείο Θρόνο. Ήσουν για όλους μας η προσωποποίηση της χαράς και της δύναμης. Ήσουν εδώ για να καθοδηγείς και να αποτελείς την έμπνευση. Το πράο σου παρουσιαστικό, η μορφή σου, ο λόγος σου , εκείνος ο ψυχικός λόγος που βγαίνει αβίαστα χωρίς λέξη για τους ακούοντες είχε τη βαρύτητα του Θεού. Ακόμα και στο τέλος οι πληγές σου ήταν σαν εκείνες που είχε ο Χριστός μας στο Σταυρό του μαρτυρίου. Με υπομονή κρατούσες εσύ το σταυρό σου και μας έδινες δύναμη.
Εσύ Φίλιππε έδινες δύναμη και στη μητέρα σου που προχωρούσε αγόγγυστα και γελαστά μαζί σου τον ανήφορο του Γολγοθά σας. Η Ελένη μας, ο δικός μας άνθρωπός είναι ευλογημένη. Ξέρεις γιατί Φίλιππε; Γιατί σε είχε οδηγό και φως, σε είχε Φάρο και πυξίδα πίστης και ελπίδας. Σου αφιέρωσε όλη της την αγάπη και την προσφορά , και όχι μόνο σε σένα, μια και ως άνθρωπος είχε περίσσεια αγάπης να την αφιερώσει και σε τόσα άλλα παιδιά με αναπηρία.
Σήμερα ήρθαμε εδώ μαζί με την οικογένειά σου οι φίλοι σου, οι συμμαθητές σου, οι καθηγητές σου να σε αποχαιρετήσουμε από την καθημερινότητά μας. Ο πόνος μας βαρύς στέκεται δίπλα στων δικών σου ανθρώπων. Το δάκρυ μας δε θα στεγνώσει .
Η απουσία σου όμως σήμερα θα μείνει για όλους μας μια ηχηρή παρουσία μια και φέρνει μηνύματα ζωής. Μέσα στη θλίψη μας σου υποσχόμαστε ότι θα βρούμε όλοι το κουράγιο να σταθούμε στη μαμά σου, σε όλη την οικογένειά σου αλλά και στο όραμα για ένα καλύτερο μέλλον των ατόμων με αναπηρία στον τόπο μας. Αυτή είναι η παρακαταθήκη που μας αφήνεις σοφέ μας Φίλιππε, όχι ως το στερνό αλλά ως το ΑΡΧΙΚΟ χρέος.
Μέσα από την ανάμνηση σου, στην μνήμη του βλέμματος σου με τα γαλανά ματάκια με τα βαριά βλέφαρα που κοίταζαν με τσαχπινιά, μέσα από εκείνο το τρυφερό το χαμόγελό σου πάντα θα μας θυμίζεις το χρέος μας. Να αγωνιζόμαστε με πάθος, να έχουμε τη δική σου δύναμη και θάρρος να αντέξουμε ότι προκύπτει για να δημιουργούμε τις συνθήκες για καλύτερη ποιότητα ζωής για άτομα με αναπηρία, στην Περίθαλψη, στην Πρόνοια, στη Στέγαση και στην Εργασία.
Ο Σύλλογος γονέων και φίλων ατόμων με αυτισμό Ρεθύμνου, η ομάδα των ενηλίκων στο Κοινωνικό Στέκι αμέα οι γονείς , οι συναγωνιστές της ηρωίδας μητέρας σου, οι φίλοι σου είμαστε ΕΔΩ παρόντες να βαδίσουμε στα όνειρά σου και να γίνουμε οι κουβαλητές της έμπνευσης και της ελπίδας. Αφιερώνουμε σε σένα αγαπημένε μας γιε, αγαπημένε μας φίλε και μαθητή όλες τις δράσεις για τα ενήλικα άτομα με αναπηρία.
Να ξέρεις ότι δίνουμε ιερή υπόσχεση εδώ ΟΛΟΙ μαζί, να κάνουμε αυτά που ονειρεύτηκες αλλά ποτέ δε μας είπες με λόγια που ακούγονται , αλλά μόνο μας έγνεψες με λόγια που ψηλαφίζονται και γράφονται ανεξίτηλα στην ψυχή μας.
Επειδή είσαι η έμπνευση αγαπημένε μα είσαι εδώ μαζί μας. Επειδή είσαι άγγελος δεν φεύγεις αλλά μετοικείς με τους αγίους στο πλευρό του Θεού.
Ελένη μας αγαπημένη ,η Παναγία ας σου απαλύνει τον πόνο του μαρτυρίου, Ζωή, Γιάννη, Μαρία, Άρη, παιδιά μου… ας βρείτε όλοι τη δύναμη να σταθείτε θαρραλέοι και δυνατοί.
Καλό ταξίδι Φίλιππε της ψυχής μας και του αγώνα μας.
Θα είσαι για πάντα όλους μας το ΑΡΧΙΚΟ μας χρέος…
Αιωνία σου η μνήμη αγόρι μας αγαπημένο…
